Globalna sytuacja polityczna w obliczu polityki Rosji
dr Mieczysław Ryba (2008-08-22)
Aktualności dnia
słuchajzapisz
Friday, August 22, 2008
Poland and Polish People for Georgia Freedom
Poland and Polish People for Georgia Freedom
WARSAW — The bustling streets of downtown Warsaw, increasingly filled with gleaming new automobiles and lined with Western boutique stores, seem a world away from downtown Tbilisi, Georgia’s capital, where jittery residents this month faced the once inconceivable threat of Russian tanks advancing down Rustaveli Avenue in the center of the city.
Poland’s sense of security did not occur overnight. It was a result of nearly two decades of assiduous work to burrow as deeply into Western institutions as possible, leaving behind the Russian sphere and taking what leaders in this largely Roman Catholic country had long argued was its natural place in the West.
Times Topics: Missiles and Missile Defense SystemsAlso setting it apart is the lack of a sizable Russian minority, which so worries officials in Ukraine and other former Soviet republics. Of Poland’s 38.5 million people, 97 percent are ethnically Polish.
In signing the deal on Wednesday to allow American missiles to be based within its borders, Poland is being true to both its tortured past and its present as a new European power. It is allowing the missiles, but on its own terms: the deal says that the United States will also contribute a Patriot missile battery that will be operated by American troops for the time being, binding Poland and the United States in a way that increases both the risk and the cost of confrontation with a newly emboldened Russia.
Poland is not just relying on allies like the United States for its defense. The country is in the process of revamping its military, ending conscription and modernizing its professional army. Among the former Communist nations now integrated into NATO and the European Union, Poland has grown into the role of outspoken advocate for countries like Ukraine and Georgia that are still in Russia’s orbit.
“Poland will be a normal European country when it has normal, democratic, free-market countries on both sides of its border,” said Mr. Sikorski, the foreign minister, adding, “and that includes Russia, by the way.”
In many ways, this assertive country, aided by Western allies and institutions, is a model of what can be achieved with Western support, but also of exactly what Russia does not want Ukraine and Georgia becoming on its southern flank.
Public support for the missile deal was far from universal on the streets of Warsaw. Some residents said the threat was being hyped by leaders for political gain, and others maintained that any steps that might provoke Russia were a mistake.
“It’s the dumbest thing we could have done,” said Slawomir Janak, 72, a retiree. “This decision is going to have its repercussions on Poland for a long time. It might even lead to the third world war.”
But most said it was a necessary step.
“If the Western nations don’t defend such a strategic target as the pipelines in Georgia, why should they defend Poland, which is less strategic?” said Szymon Chlebowski, 22, a student from Gdansk out for a stroll down Warsaw’s grand boulevard, Krakowskie Przedmiescie. “In the perspective of five years, I see a real threat for Poland, starting in the Baltic nations, north to south first, and then Poland, with the same lack of reaction by Western nations.”
“As in the Second World War,” said Joanna Skicka, 22, who was with him. “The story will repeat itself.”
Mr. Chlebowski said he and his friends had started discussing where they would go if Poland were attacked. In a sign of Poland’s orientation to the West, they said they planned to escape to Italy or Spain.
Times Topics: Missiles and Missile Defense SystemsBut the events in the Caucasus, and threats of an attack by a Russian general after the announcement of a deal to place an American missile defense base on Polish soil, have cast a pall of doubt over this country, which, flush and confident, has taken its place in the West, specifically on the side of America, as an ally rather than as a vassal.
As the United States and Poland formally signed the missile defense agreement on Wednesday, over vociferous objections from Moscow, polls in the daily newspaper Dziennik showed public opinion swinging sharply in the last month, from opposition to the missile base to support.
“Before the Georgia invasion, I was against the installation of the missile shield in Poland,” said Julian Damentko, 26, a student out for a walk in Saski Park here earlier this week. “But now, after the events there, I feel threatened from the East, and I don’t regret the decision.”
Poland, where the Solidarity trade union hammered the first cracks into the old Soviet bloc, has been feeling its strength as a leader of the New Europe of former Soviet-sphere states. But since the Georgia crisis, this largest of post-Communist European Union members has moved to cement its relationship to action-oriented America and not just the tentative bureaucracies of Europe and NATO.
The Russian invasion reminded Poles once again how quickly and dangerously Eastern Europe can divide. Poland is struggling to show that it will not fall behind the faint old lines of the cold war, which may have seemed foggily forgotten in the West since the Berlin Wall fell but are remembered all too well here.
On newsstands, the cover of the mainstream, right-leaning weekly magazine Wprost features an illustration of Vladimir V. Putin, Russia’s prime minister, with an instantly recognizable little mustache and sweep of hair across the forehead that make the headline, “Adolf Putin,” redundant. The Polish edition of Newsweek shows the outspoken and at times impolitic Polish president, Lech Kaczynski, in the pilot’s seat of an airplane cockpit under the headline, “You have to be tough with Russia.”
Radek Sikorski, Poland’s foreign minister and the government’s point man on missile defense, said in an interview this week, “Parchments and treaties are all very well, but we have a history in Poland of fighting alone and being left to our own devices by our allies.”
It is not a cold war mindset that drives Poland, Mr. Sikorski said, but one that harks all the way back to World War II, when, despite alliances with Britain and France, Poland fought Nazi Germany alone, and lost.
It was “the defining moment for us in the 20th century,” Mr. Sikorski said. “Then we were stabbed in the back by the Soviet Union, and that determined our fate for 50 years.”
As a result, Poland’s foreign policy is stamped by mistrust not only for Russia’s ambitions but also for hollow assurances from its own allies. Georgia’s lonely fight against an overwhelming Russian military served as an object lesson — a refresher that people here said no one needed — on the limits of waiting for help from friends.
“We’re determined this time around to have alliances backed by realities, backed by capabilities,” said Mr. Sikorski, pointing out that all Poland has now in terms of NATO infrastructure is one unfinished conference center.
This kind of strategic thinking was supposed to be on the way out. It was just last December when Poles celebrated the removal of all border checkpoints with Germany and other European neighbors, a powerful symbol of the country’s full membership in the Western club.
The economy has been churning out new jobs and higher wages, allowing Poles to enjoy a standard of living that, though not up to French or German standards yet, is far beyond what everyday people could have imagined in Communist times.
In Warsaw, there remains a sense of remove, if no longer complete security.
“There is a certain climate of safety, that we are already long admitted in the Atlantic alliance, that we proved to be a good member, a good ally,” said Marek Ostrowski, the foreign editor of Polityka, a mainstream weekly news magazine. He said there was a feeling among Poles that “the summer is nice and finally people don’t feel threatened.”
Letter from Frank J. Spula, the President of the Polish American Congress regarding Russia's Threats to Poland
August 18, 2008
Dear President Bush:
As President of the Polish American Congress I am writing to offer my
support for you in the event the need arises for you to support Poland
concerning a statement made last week by a top Russian general, shortly
after he learned of the completion of the United States – Poland agreement
of last Thursday for the deployment in Poland of a missile interceptor base
as part of a defensive system designed for blocking attacks by rogue
nations.
On Friday, August 8, 2008 Deputy Chief of Staff, Russian General Anatoly
Nogovitsyn stated: “Poland, by deploying (the system) is exposing itself to
a strike – 100 percent”. This remark is abhorrent to Poles and Polish
Americans. It connotes the image of past Czarist and Soviet regimes which
promoted invasion, murder, fear, Siberian hard-labor camps, and
war-terrorism which people living in contiguous states from the Baltic to
the Danube and thence to the Black Sea and Caspian Sea fought against for
centuries. It is apparent that history has a tendency to repeat itself when
it comes to the Russian Federation of our 21st century.
Poland has always been a friend of the United States, dating its friendship
to the Revolutionary War, when courageous Polish men of principle and honor
such as Generals Thaddeus Kosciusko and Casimir Pulaski heroically defended
our emerging democracy against British imperialism.
Consequently, it is the hope and expectation of Polish Americans that the
United States will not only sustain its full political and diplomatic
influence for building a world-wide consensus for condemning Russia’s
unprincipled inordinate attack on Georgia, and equally as well for
condemning Russia’s reckless and menacing threat to attack and destroy
Poland, but also if necessary, to deploy American military forces if needed,
to protect the freedom and democracy that Poland has fought so long to
establish and retain.
On behalf of the Polish American Congress representing more than ten million
Americans of Polish descent, I want you to know that I sincerely appreciate
your efforts relating to these current developments and thank you for your
support of Poland, one of America’s most loyal and trusted allies and
friends.
Respectfully,
Frank J. Spula
President
Polish American Congress
1612 K Street, N.W. Suite 410
Washington, D.C. 20006
Tel: (202) 296-6955
Fax: (202) 835-1565
Web: www.polamcon.org
Super Server Super Micro 1U Hot Swap dual 160GB INTEL XEON DUAL CORE CPU 1GIG RAM CENTOS BLUEQUARTZ
Code: SUPERSERVER500
Weight: 37.00
Price: $1,199.00
Alex Lech Bajan
RAQport Inc.
2004 North Monroe Street
Arlington Virginia 22207
Washington DC Area
USA
TEL: 703-528-0114
TEL2: 703-652-0993
FAX: 703-940-8300
sms: 703-485-6619
EMAIL: sales@raqport.com
WEB SITE: http://raqport.com
Replacement for the SUN COBALT RAQ LINE
New Centos BlueQuartz with GUI
supply and global tech support
WARSAW — The bustling streets of downtown Warsaw, increasingly filled with gleaming new automobiles and lined with Western boutique stores, seem a world away from downtown Tbilisi, Georgia’s capital, where jittery residents this month faced the once inconceivable threat of Russian tanks advancing down Rustaveli Avenue in the center of the city.
Poland’s sense of security did not occur overnight. It was a result of nearly two decades of assiduous work to burrow as deeply into Western institutions as possible, leaving behind the Russian sphere and taking what leaders in this largely Roman Catholic country had long argued was its natural place in the West.
Times Topics: Missiles and Missile Defense SystemsAlso setting it apart is the lack of a sizable Russian minority, which so worries officials in Ukraine and other former Soviet republics. Of Poland’s 38.5 million people, 97 percent are ethnically Polish.
In signing the deal on Wednesday to allow American missiles to be based within its borders, Poland is being true to both its tortured past and its present as a new European power. It is allowing the missiles, but on its own terms: the deal says that the United States will also contribute a Patriot missile battery that will be operated by American troops for the time being, binding Poland and the United States in a way that increases both the risk and the cost of confrontation with a newly emboldened Russia.
Poland is not just relying on allies like the United States for its defense. The country is in the process of revamping its military, ending conscription and modernizing its professional army. Among the former Communist nations now integrated into NATO and the European Union, Poland has grown into the role of outspoken advocate for countries like Ukraine and Georgia that are still in Russia’s orbit.
“Poland will be a normal European country when it has normal, democratic, free-market countries on both sides of its border,” said Mr. Sikorski, the foreign minister, adding, “and that includes Russia, by the way.”
In many ways, this assertive country, aided by Western allies and institutions, is a model of what can be achieved with Western support, but also of exactly what Russia does not want Ukraine and Georgia becoming on its southern flank.
Public support for the missile deal was far from universal on the streets of Warsaw. Some residents said the threat was being hyped by leaders for political gain, and others maintained that any steps that might provoke Russia were a mistake.
“It’s the dumbest thing we could have done,” said Slawomir Janak, 72, a retiree. “This decision is going to have its repercussions on Poland for a long time. It might even lead to the third world war.”
But most said it was a necessary step.
“If the Western nations don’t defend such a strategic target as the pipelines in Georgia, why should they defend Poland, which is less strategic?” said Szymon Chlebowski, 22, a student from Gdansk out for a stroll down Warsaw’s grand boulevard, Krakowskie Przedmiescie. “In the perspective of five years, I see a real threat for Poland, starting in the Baltic nations, north to south first, and then Poland, with the same lack of reaction by Western nations.”
“As in the Second World War,” said Joanna Skicka, 22, who was with him. “The story will repeat itself.”
Mr. Chlebowski said he and his friends had started discussing where they would go if Poland were attacked. In a sign of Poland’s orientation to the West, they said they planned to escape to Italy or Spain.
Times Topics: Missiles and Missile Defense SystemsBut the events in the Caucasus, and threats of an attack by a Russian general after the announcement of a deal to place an American missile defense base on Polish soil, have cast a pall of doubt over this country, which, flush and confident, has taken its place in the West, specifically on the side of America, as an ally rather than as a vassal.
As the United States and Poland formally signed the missile defense agreement on Wednesday, over vociferous objections from Moscow, polls in the daily newspaper Dziennik showed public opinion swinging sharply in the last month, from opposition to the missile base to support.
“Before the Georgia invasion, I was against the installation of the missile shield in Poland,” said Julian Damentko, 26, a student out for a walk in Saski Park here earlier this week. “But now, after the events there, I feel threatened from the East, and I don’t regret the decision.”
Poland, where the Solidarity trade union hammered the first cracks into the old Soviet bloc, has been feeling its strength as a leader of the New Europe of former Soviet-sphere states. But since the Georgia crisis, this largest of post-Communist European Union members has moved to cement its relationship to action-oriented America and not just the tentative bureaucracies of Europe and NATO.
The Russian invasion reminded Poles once again how quickly and dangerously Eastern Europe can divide. Poland is struggling to show that it will not fall behind the faint old lines of the cold war, which may have seemed foggily forgotten in the West since the Berlin Wall fell but are remembered all too well here.
On newsstands, the cover of the mainstream, right-leaning weekly magazine Wprost features an illustration of Vladimir V. Putin, Russia’s prime minister, with an instantly recognizable little mustache and sweep of hair across the forehead that make the headline, “Adolf Putin,” redundant. The Polish edition of Newsweek shows the outspoken and at times impolitic Polish president, Lech Kaczynski, in the pilot’s seat of an airplane cockpit under the headline, “You have to be tough with Russia.”
Radek Sikorski, Poland’s foreign minister and the government’s point man on missile defense, said in an interview this week, “Parchments and treaties are all very well, but we have a history in Poland of fighting alone and being left to our own devices by our allies.”
It is not a cold war mindset that drives Poland, Mr. Sikorski said, but one that harks all the way back to World War II, when, despite alliances with Britain and France, Poland fought Nazi Germany alone, and lost.
It was “the defining moment for us in the 20th century,” Mr. Sikorski said. “Then we were stabbed in the back by the Soviet Union, and that determined our fate for 50 years.”
As a result, Poland’s foreign policy is stamped by mistrust not only for Russia’s ambitions but also for hollow assurances from its own allies. Georgia’s lonely fight against an overwhelming Russian military served as an object lesson — a refresher that people here said no one needed — on the limits of waiting for help from friends.
“We’re determined this time around to have alliances backed by realities, backed by capabilities,” said Mr. Sikorski, pointing out that all Poland has now in terms of NATO infrastructure is one unfinished conference center.
This kind of strategic thinking was supposed to be on the way out. It was just last December when Poles celebrated the removal of all border checkpoints with Germany and other European neighbors, a powerful symbol of the country’s full membership in the Western club.
The economy has been churning out new jobs and higher wages, allowing Poles to enjoy a standard of living that, though not up to French or German standards yet, is far beyond what everyday people could have imagined in Communist times.
In Warsaw, there remains a sense of remove, if no longer complete security.
“There is a certain climate of safety, that we are already long admitted in the Atlantic alliance, that we proved to be a good member, a good ally,” said Marek Ostrowski, the foreign editor of Polityka, a mainstream weekly news magazine. He said there was a feeling among Poles that “the summer is nice and finally people don’t feel threatened.”
Letter from Frank J. Spula, the President of the Polish American Congress regarding Russia's Threats to Poland
August 18, 2008
Dear President Bush:
As President of the Polish American Congress I am writing to offer my
support for you in the event the need arises for you to support Poland
concerning a statement made last week by a top Russian general, shortly
after he learned of the completion of the United States – Poland agreement
of last Thursday for the deployment in Poland of a missile interceptor base
as part of a defensive system designed for blocking attacks by rogue
nations.
On Friday, August 8, 2008 Deputy Chief of Staff, Russian General Anatoly
Nogovitsyn stated: “Poland, by deploying (the system) is exposing itself to
a strike – 100 percent”. This remark is abhorrent to Poles and Polish
Americans. It connotes the image of past Czarist and Soviet regimes which
promoted invasion, murder, fear, Siberian hard-labor camps, and
war-terrorism which people living in contiguous states from the Baltic to
the Danube and thence to the Black Sea and Caspian Sea fought against for
centuries. It is apparent that history has a tendency to repeat itself when
it comes to the Russian Federation of our 21st century.
Poland has always been a friend of the United States, dating its friendship
to the Revolutionary War, when courageous Polish men of principle and honor
such as Generals Thaddeus Kosciusko and Casimir Pulaski heroically defended
our emerging democracy against British imperialism.
Consequently, it is the hope and expectation of Polish Americans that the
United States will not only sustain its full political and diplomatic
influence for building a world-wide consensus for condemning Russia’s
unprincipled inordinate attack on Georgia, and equally as well for
condemning Russia’s reckless and menacing threat to attack and destroy
Poland, but also if necessary, to deploy American military forces if needed,
to protect the freedom and democracy that Poland has fought so long to
establish and retain.
On behalf of the Polish American Congress representing more than ten million
Americans of Polish descent, I want you to know that I sincerely appreciate
your efforts relating to these current developments and thank you for your
support of Poland, one of America’s most loyal and trusted allies and
friends.
Respectfully,
Frank J. Spula
President
Polish American Congress
1612 K Street, N.W. Suite 410
Washington, D.C. 20006
Tel: (202) 296-6955
Fax: (202) 835-1565
Web: www.polamcon.org
Super Server Super Micro 1U Hot Swap dual 160GB INTEL XEON DUAL CORE CPU 1GIG RAM CENTOS BLUEQUARTZ
Code: SUPERSERVER500
Weight: 37.00
Price: $1,199.00
Alex Lech Bajan
RAQport Inc.
2004 North Monroe Street
Arlington Virginia 22207
Washington DC Area
USA
TEL: 703-528-0114
TEL2: 703-652-0993
FAX: 703-940-8300
sms: 703-485-6619
EMAIL: sales@raqport.com
WEB SITE: http://raqport.com
Replacement for the SUN COBALT RAQ LINE
New Centos BlueQuartz with GUI
supply and global tech support
Friday, August 15, 2008
Z rosyjskiej armii do wojsk niepodległej Rzeczypospolitej
Z rosyjskiej armii do wojsk niepodległej Rzeczypospolitej
Nasz Dziennik, 2008-08-14
Generał Lucjan Żeligowski przeszedł do historii jako wykonawca planu Józefa Piłsudzkiego przyłączenia Wilna do Polski w październiku 1920 roku. Mniej znany jest jako organizator polskich formacji zbrojnych w Rosji i dowódca Frontu Litewsko-Białoruskiego w wojnie polsko-bolszewickiej. Działania wojsk polskich pod jego dowództwem opóźniły znacznie pochód armii Tuchaczewskiego w 1920 roku. Pozwoliło to przygotować obronę Warszawy i kontrnatarcie znad Wieprza zadające ostateczną klęskę bolszewikom w Bitwie Warszawskiej.
Przyszły generał urodził się 17 października 1865 roku w Oszmianie na Wileńszczyźnie w rodzinie o patriotycznych tradycjach. Jego ojciec Gustaw brał udział w Powstaniu Styczniowym. Rodzice generała Żeligowskiego kilka lat po jego urodzeniu zostali zesłani w głąb Rosji i tam zmarli. Lucjana i jego siostry wychowała rodzina ze strony matki. Maturę zdał jako ekstern w gimnazjum na Antokolu w Wilnie. Następnie wstąpił do szkoły junkrów w Rydze, która kształciła oficerów piechoty. W 1888 roku ukończył ją, uzyskując stopień podporucznika. Młody oficer został skierowany do 136. pułku piechoty w Nowoczerkawsku nad Donem na Ukrainie.
Kłopoty przez abstynencję
Lucjan Żeligowski przez całe życie był abstynentem, co łączyło się z poważnymi problemami w rosyjskiej armii. Doświadczył tego już wtedy, gdy rozpoczął służbę w armii. W wojsku carskim istniał zwyczaj, że na cześć oficera rozpoczynającego służbę w garnizonie urządzano przyjęcie suto zakrapiane alkoholem. Podobnie było i po przybyciu Żeligowskiego do pułku. Dowódca garnizonu wzniósł toast za zdrowie nowego oficera pułku, wszyscy obecni wojskowi uczynili to samo, tylko Żeligowski podniósł kieliszek do ust, po czym go odstawił. Pytany przez przełożonego, czy jest chory, odpowiedział, że po prostu nie pije alkoholu. Generał potraktował to jako obrazę i zaczął kolejno wznosić toasty za pułk, dywizję, korpus, a w końcu za cara. Jednak i za cara Żeligowski nie wypił. W związku z tym trafił do aresztu za obrazę Jego Imperatorskiej Wysokości. Jednak Żeligowski swoją postawą zyskał szacunek u oficerów i wyprosili u dowódcy zwolnienie polskiego "buntowszczika". Abstynencja przy powszechnym pijaństwie w armii rosyjskiej była bardzo uciążliwa dla Żeligowskiego. Dlatego, by nie znajdować się w kłopotliwym położeniu, unikał imprez zakrapianych alkoholem. Przez to zyskał opinię samotnika. Problemy w karierze wojskowej stwarzało także jego polskie pochodzenie, przez które wstrzymywano mu niejednokrotnie awans.
W 1905 roku w stopniu kapitana został skierowany na wojnę rosyjsko-japońską, gdzie się wykazał odwagą, został awansowany i odznaczony. Jednak popadł w konflikt ze zwierzchnikami, oskarżony o wywołanie buntu wśród żołnierzy.
W 1906 roku powrócił do swojego macierzystego pułku w Rostowie nad Donem, rok później ożenił się z Tatianą Pietrową. Wkrótce urodziły się im bliźnięta - Janina i Tadeusz.
Twórca polskich formacji wojskowych w Rosji
W czasie I wojny światowej już jako podpułkownik w rosyjskiej armii dowodził batalionem. Po roku awansował do stopnia pułkownika i objął dowództwo 264. pułku piechoty. Mimo długoletniej służby w carskim wojsku nigdy nie zapomniał o swoim polskim pochodzeniu. Gdy zaczęła się tworzyć w Bobrujsku Brygada Strzelców Polskich, na własną prośbę poprosił o przeniesienie do tworzącej się polskiej formacji, w której w październiku 1915 roku objął dowództwo III Batalionu. Żeligowski starał się bronić polskiego charakteru formacji, co nie było łatwe, gdyż Rosjanie chcieli za pośrednictwem skierowanych do brygady oficerów udających Polaków mieć nad polskim wojskiem kontrolę. Brygada walczyła krótko na froncie w lipcu 1916 roku z Niemcami w rejonie miejscowości Zaosie na Białorusi, forsując rzekę Szczarę.
W styczniu 1917 roku nastąpiła rozbudowa polskich formacji w Rosji. Polska Brygada Strzelców została przekształcona w Dywizję Strzelców Polskich, a Żeligowski objął komendę nad jednym z pułków dywizji. W połowie 1917 roku ze swoją jednostką walczył z Austriakami w Galicji pod Husiatynem.
Po obaleniu cara pogłębił się rozkład rosyjskiej armii. Polacy dotychczas służący w carskich oddziałach coraz liczniej napływali do polskich formacji, które rozrosły się do wielkości korpusu. Po wybuchu rewolucji październikowej, która przyniosła ostatecznie władzę bolszewikom, Żeligowski poróżnił się z dowódcą I Korpusu Polskiego, gen. Józefem Dowborem-Muśnickim, który opowiedział się za wsparciem rosyjskiego Rządu Tymczasowego. Żeligowski był zdania, że polskie jednostki powinny pozostać neutralne wobec konfliktu w Rosji. Na tle tych różnic wiosną 1918 roku gen. Dowbor-Muśnicki zdymisjonował go.
Żeligowski związał się z Naczelnym Polskim Komitetem Wojskowym (Naczpol). W lipcu 1918 roku został mianowany generał-porucznikiem i na rozkaz gen. Józefa Hallera objął dowództwo nad 4. Dywizją Strzelców Polskich stacjonującą w Kubaniu. W kwietniu i w maju 1919 roku jego żołnierze walczyli z bolszewikami, wspierając francuski korpus ekspedycyjny.
Powrót do Polski
Na czele 4. Dywizji Strzelców Polskich, zwanej niekiedy Dywizją Żeligowskiego, wrócił w czerwcu 1919 roku przez Odessę oraz Besarabię do Polski, werbując po drodze do swoich szeregów kolejnych Polaków. Dywizja generała Żeligowskiego weszła do tworzonych wówczas sił zbrojnych Polski pod nazwą 10. Dywizji Piechoty.
Apogeum kariery wojskowej generała Żeligowskiego przypada na okres wojny polsko-bolszewickiej 1920 roku, w której okazał się jednym z wybitniejszych polskich generałów. Dowodził 10. Dywizją Piechoty, grupą operacyjną działającą w rejonie Mińska Litewskiego, a wreszcie Frontem Litewsko-Białoruskim.
W lipcu i sierpniu 1920 roku wojska przez niego dowodzone wycofywały się na zachód, dzielnie walcząc pod Zambrowem, Ostrowią Mazowiecką i Wyszkowem, opóźniając tym samym pochód armii bolszewickiej Tuchaczewskiego. Dzięki temu dowództwo zyskało czas na przygotowanie obrony na przedpolach stolicy.
Dywizja Żeligowskiego odegrała ogromną rolę w walkach pod Radzyminem, uderzając na wdzierające się w głąb polskich pozycji bolszewickie hordy. Żołnierze generała Żeligowskiego uderzeniem odrzucili dywizje bolszewickie (27., 2. i 21.) poza linię rzeki Rządzy. Zdobyli Radzymin, niemal całkowicie rozbijając przy tym 27. Dywizję. Brawurowe natarcie 10. Dywizji gen. Żeligowskiego poderwało do walki wszystkie oddziały wokół Warszawy. Doprowadziło to do załamania wroga na przedpolach Warszawy, a następnie do panicznej bezładnej ucieczki.
We wrześniu 1920 roku doszło do kolejnej batalii, która ostatecznie pogrążyła bolszewików. W bitwie niemeńskiej ostatecznie upadły komunistyczne marzenia o zaniesieniu rewolucji komunistycznej na zachód Europy. W walkach nad Niemnem ważną rolę odegrali żołnierze generała Lucjana Żeligowskiego, którzy pozorując odwrót, wciągnęli znaczne siły Armii Czerwonej w pułapkę.
O odwadze i zdolnościach wojskowych generała świadczą odznaczenia, które otrzymał: Krzyż Virtuti Militari, Krzyż Niepodległości, order Polonia Restituta, a także nadany czterokrotnie Krzyż Walecznych.
Wyzwoliciel Wilna
Generał Żeligowski był zaufanym Józefa Piłsudskiego. Obaj urodzili się na Wileńszczyźnie. Jemu Marszałek powierzył zadanie zdobycia Wilna, które bolszewicy przekazali Litwinom, a zamieszkałego w tym czasie w zdecydowanej większości przez Polaków. Ze względu na uwarunkowania międzynarodowe Polska nie mogła interweniować. Piłsudski polecił Żeligowskiemu, żeby "zbuntował" się na czele 1. Dywizji Litewsko-Białoruskiej, w której służyli żołnierze pochodzący z Wileńszczyzny, i zajął Wilno. 8 października 1920 roku atakiem na wojska litewskie stacjonujące w Puszczy Rudnickiej żołnierze Żeligowskiego rozpoczęli akcję zbrojną na Wileńszczyźnie. Następnego dnia oddziały polskie zajęły miasto niemal bez walki. Mieszkańcy Wilna witali ich jako wyzwolicieli. Trzy dni później gen. Żeligowski proklamował powstanie niezależnego państwa Litwy Środkowej, która obejmowała obszar ok. 10 tys. km kw, zamieszkiwany przez 530 tys. osób, z których Polacy stanowili ponad 70 proc., a Litwini mniej niż 13 procent. Pod koniec 1921 r. przekazał władzę na Litwie Środkowej rządowi cywilnemu, którym kierował Aleksander Meysztowicz. Wkrótce Sejm Litwy Środkowej bez głosu sprzeciwu podjął decyzję o włączeniu Wileńszczyzny do Polski.
Dla Polaków na Wileńszczyźnie generał stał się bohaterem. W okresie międzywojennym gimnazjum w Wilnie, gdzie generał zdał maturę, przyjęło jego imię. Ufundowano także tablicę pamiątkową, na której widniał napis: "Wilno zajął nie ten Żeligowski, który dowodził wojskami pod Radzyminem, lecz ten, który będąc małym chłopcem, przechodził boso z Żupaw do Wilna na szkolny egzamin i nocował na ławce w Ogrodzie Bernardyńskim".
W II Rzeczypospolitej
W 1923 roku Żeligowski został mianowany generałem broni. Od 27 listopada 1925 r. pełnił funkcję ministra spraw wojskowych w gabinecie Aleksandra Skrzyńskiego do czasu zamachu majowego w 1926 roku. Opowiedział się po stronie Józefa Piłsudskiego. Po utworzeniu Generalnego Inspektoratu Sił Zbrojnych przez kilka miesięcy był inspektorem armii. Ale już w końcu sierpnia 1927 roku przeszedł w stan spoczynku.
Po przejściu na emeryturę osiadł w Andrzejowie na Wileńszczyźnie. Nadal zajmował się polityką, W latach 1935-1939 był posłem na Sejm. Wydał książkę "Wojna w roku 1920. Wspomnienia i rozważania".
Na emigracji
Tuż przed wybuchem wojny zwrócił się do marszałka Rydza-Śmigłego z prośbą o powołanie do czynnej służby. Prośba nie spotkała się z odzewem. W wojnie 1939 roku nie wziął czynnego udziału. Po kapitulacji przez Rumunię przedostał się do Francji, a po jej upadku do Wielkiej Brytanii. Na emigracji był członkiem Rady Narodowej RP i kanclerzem Kapituły Orderu Virtuti Militari.
Zmarł 9 lipca 1947 roku w Londynie. Zgodnie z jego wolą został pogrzebany w Polsce. Jego szczątki spoczęły na cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie.
Andrzej Kulesza
Nasz Dziennik, 2008-08-14
Generał Lucjan Żeligowski przeszedł do historii jako wykonawca planu Józefa Piłsudzkiego przyłączenia Wilna do Polski w październiku 1920 roku. Mniej znany jest jako organizator polskich formacji zbrojnych w Rosji i dowódca Frontu Litewsko-Białoruskiego w wojnie polsko-bolszewickiej. Działania wojsk polskich pod jego dowództwem opóźniły znacznie pochód armii Tuchaczewskiego w 1920 roku. Pozwoliło to przygotować obronę Warszawy i kontrnatarcie znad Wieprza zadające ostateczną klęskę bolszewikom w Bitwie Warszawskiej.
Przyszły generał urodził się 17 października 1865 roku w Oszmianie na Wileńszczyźnie w rodzinie o patriotycznych tradycjach. Jego ojciec Gustaw brał udział w Powstaniu Styczniowym. Rodzice generała Żeligowskiego kilka lat po jego urodzeniu zostali zesłani w głąb Rosji i tam zmarli. Lucjana i jego siostry wychowała rodzina ze strony matki. Maturę zdał jako ekstern w gimnazjum na Antokolu w Wilnie. Następnie wstąpił do szkoły junkrów w Rydze, która kształciła oficerów piechoty. W 1888 roku ukończył ją, uzyskując stopień podporucznika. Młody oficer został skierowany do 136. pułku piechoty w Nowoczerkawsku nad Donem na Ukrainie.
Kłopoty przez abstynencję
Lucjan Żeligowski przez całe życie był abstynentem, co łączyło się z poważnymi problemami w rosyjskiej armii. Doświadczył tego już wtedy, gdy rozpoczął służbę w armii. W wojsku carskim istniał zwyczaj, że na cześć oficera rozpoczynającego służbę w garnizonie urządzano przyjęcie suto zakrapiane alkoholem. Podobnie było i po przybyciu Żeligowskiego do pułku. Dowódca garnizonu wzniósł toast za zdrowie nowego oficera pułku, wszyscy obecni wojskowi uczynili to samo, tylko Żeligowski podniósł kieliszek do ust, po czym go odstawił. Pytany przez przełożonego, czy jest chory, odpowiedział, że po prostu nie pije alkoholu. Generał potraktował to jako obrazę i zaczął kolejno wznosić toasty za pułk, dywizję, korpus, a w końcu za cara. Jednak i za cara Żeligowski nie wypił. W związku z tym trafił do aresztu za obrazę Jego Imperatorskiej Wysokości. Jednak Żeligowski swoją postawą zyskał szacunek u oficerów i wyprosili u dowódcy zwolnienie polskiego "buntowszczika". Abstynencja przy powszechnym pijaństwie w armii rosyjskiej była bardzo uciążliwa dla Żeligowskiego. Dlatego, by nie znajdować się w kłopotliwym położeniu, unikał imprez zakrapianych alkoholem. Przez to zyskał opinię samotnika. Problemy w karierze wojskowej stwarzało także jego polskie pochodzenie, przez które wstrzymywano mu niejednokrotnie awans.
W 1905 roku w stopniu kapitana został skierowany na wojnę rosyjsko-japońską, gdzie się wykazał odwagą, został awansowany i odznaczony. Jednak popadł w konflikt ze zwierzchnikami, oskarżony o wywołanie buntu wśród żołnierzy.
W 1906 roku powrócił do swojego macierzystego pułku w Rostowie nad Donem, rok później ożenił się z Tatianą Pietrową. Wkrótce urodziły się im bliźnięta - Janina i Tadeusz.
Twórca polskich formacji wojskowych w Rosji
W czasie I wojny światowej już jako podpułkownik w rosyjskiej armii dowodził batalionem. Po roku awansował do stopnia pułkownika i objął dowództwo 264. pułku piechoty. Mimo długoletniej służby w carskim wojsku nigdy nie zapomniał o swoim polskim pochodzeniu. Gdy zaczęła się tworzyć w Bobrujsku Brygada Strzelców Polskich, na własną prośbę poprosił o przeniesienie do tworzącej się polskiej formacji, w której w październiku 1915 roku objął dowództwo III Batalionu. Żeligowski starał się bronić polskiego charakteru formacji, co nie było łatwe, gdyż Rosjanie chcieli za pośrednictwem skierowanych do brygady oficerów udających Polaków mieć nad polskim wojskiem kontrolę. Brygada walczyła krótko na froncie w lipcu 1916 roku z Niemcami w rejonie miejscowości Zaosie na Białorusi, forsując rzekę Szczarę.
W styczniu 1917 roku nastąpiła rozbudowa polskich formacji w Rosji. Polska Brygada Strzelców została przekształcona w Dywizję Strzelców Polskich, a Żeligowski objął komendę nad jednym z pułków dywizji. W połowie 1917 roku ze swoją jednostką walczył z Austriakami w Galicji pod Husiatynem.
Po obaleniu cara pogłębił się rozkład rosyjskiej armii. Polacy dotychczas służący w carskich oddziałach coraz liczniej napływali do polskich formacji, które rozrosły się do wielkości korpusu. Po wybuchu rewolucji październikowej, która przyniosła ostatecznie władzę bolszewikom, Żeligowski poróżnił się z dowódcą I Korpusu Polskiego, gen. Józefem Dowborem-Muśnickim, który opowiedział się za wsparciem rosyjskiego Rządu Tymczasowego. Żeligowski był zdania, że polskie jednostki powinny pozostać neutralne wobec konfliktu w Rosji. Na tle tych różnic wiosną 1918 roku gen. Dowbor-Muśnicki zdymisjonował go.
Żeligowski związał się z Naczelnym Polskim Komitetem Wojskowym (Naczpol). W lipcu 1918 roku został mianowany generał-porucznikiem i na rozkaz gen. Józefa Hallera objął dowództwo nad 4. Dywizją Strzelców Polskich stacjonującą w Kubaniu. W kwietniu i w maju 1919 roku jego żołnierze walczyli z bolszewikami, wspierając francuski korpus ekspedycyjny.
Powrót do Polski
Na czele 4. Dywizji Strzelców Polskich, zwanej niekiedy Dywizją Żeligowskiego, wrócił w czerwcu 1919 roku przez Odessę oraz Besarabię do Polski, werbując po drodze do swoich szeregów kolejnych Polaków. Dywizja generała Żeligowskiego weszła do tworzonych wówczas sił zbrojnych Polski pod nazwą 10. Dywizji Piechoty.
Apogeum kariery wojskowej generała Żeligowskiego przypada na okres wojny polsko-bolszewickiej 1920 roku, w której okazał się jednym z wybitniejszych polskich generałów. Dowodził 10. Dywizją Piechoty, grupą operacyjną działającą w rejonie Mińska Litewskiego, a wreszcie Frontem Litewsko-Białoruskim.
W lipcu i sierpniu 1920 roku wojska przez niego dowodzone wycofywały się na zachód, dzielnie walcząc pod Zambrowem, Ostrowią Mazowiecką i Wyszkowem, opóźniając tym samym pochód armii bolszewickiej Tuchaczewskiego. Dzięki temu dowództwo zyskało czas na przygotowanie obrony na przedpolach stolicy.
Dywizja Żeligowskiego odegrała ogromną rolę w walkach pod Radzyminem, uderzając na wdzierające się w głąb polskich pozycji bolszewickie hordy. Żołnierze generała Żeligowskiego uderzeniem odrzucili dywizje bolszewickie (27., 2. i 21.) poza linię rzeki Rządzy. Zdobyli Radzymin, niemal całkowicie rozbijając przy tym 27. Dywizję. Brawurowe natarcie 10. Dywizji gen. Żeligowskiego poderwało do walki wszystkie oddziały wokół Warszawy. Doprowadziło to do załamania wroga na przedpolach Warszawy, a następnie do panicznej bezładnej ucieczki.
We wrześniu 1920 roku doszło do kolejnej batalii, która ostatecznie pogrążyła bolszewików. W bitwie niemeńskiej ostatecznie upadły komunistyczne marzenia o zaniesieniu rewolucji komunistycznej na zachód Europy. W walkach nad Niemnem ważną rolę odegrali żołnierze generała Lucjana Żeligowskiego, którzy pozorując odwrót, wciągnęli znaczne siły Armii Czerwonej w pułapkę.
O odwadze i zdolnościach wojskowych generała świadczą odznaczenia, które otrzymał: Krzyż Virtuti Militari, Krzyż Niepodległości, order Polonia Restituta, a także nadany czterokrotnie Krzyż Walecznych.
Wyzwoliciel Wilna
Generał Żeligowski był zaufanym Józefa Piłsudskiego. Obaj urodzili się na Wileńszczyźnie. Jemu Marszałek powierzył zadanie zdobycia Wilna, które bolszewicy przekazali Litwinom, a zamieszkałego w tym czasie w zdecydowanej większości przez Polaków. Ze względu na uwarunkowania międzynarodowe Polska nie mogła interweniować. Piłsudski polecił Żeligowskiemu, żeby "zbuntował" się na czele 1. Dywizji Litewsko-Białoruskiej, w której służyli żołnierze pochodzący z Wileńszczyzny, i zajął Wilno. 8 października 1920 roku atakiem na wojska litewskie stacjonujące w Puszczy Rudnickiej żołnierze Żeligowskiego rozpoczęli akcję zbrojną na Wileńszczyźnie. Następnego dnia oddziały polskie zajęły miasto niemal bez walki. Mieszkańcy Wilna witali ich jako wyzwolicieli. Trzy dni później gen. Żeligowski proklamował powstanie niezależnego państwa Litwy Środkowej, która obejmowała obszar ok. 10 tys. km kw, zamieszkiwany przez 530 tys. osób, z których Polacy stanowili ponad 70 proc., a Litwini mniej niż 13 procent. Pod koniec 1921 r. przekazał władzę na Litwie Środkowej rządowi cywilnemu, którym kierował Aleksander Meysztowicz. Wkrótce Sejm Litwy Środkowej bez głosu sprzeciwu podjął decyzję o włączeniu Wileńszczyzny do Polski.
Dla Polaków na Wileńszczyźnie generał stał się bohaterem. W okresie międzywojennym gimnazjum w Wilnie, gdzie generał zdał maturę, przyjęło jego imię. Ufundowano także tablicę pamiątkową, na której widniał napis: "Wilno zajął nie ten Żeligowski, który dowodził wojskami pod Radzyminem, lecz ten, który będąc małym chłopcem, przechodził boso z Żupaw do Wilna na szkolny egzamin i nocował na ławce w Ogrodzie Bernardyńskim".
W II Rzeczypospolitej
W 1923 roku Żeligowski został mianowany generałem broni. Od 27 listopada 1925 r. pełnił funkcję ministra spraw wojskowych w gabinecie Aleksandra Skrzyńskiego do czasu zamachu majowego w 1926 roku. Opowiedział się po stronie Józefa Piłsudskiego. Po utworzeniu Generalnego Inspektoratu Sił Zbrojnych przez kilka miesięcy był inspektorem armii. Ale już w końcu sierpnia 1927 roku przeszedł w stan spoczynku.
Po przejściu na emeryturę osiadł w Andrzejowie na Wileńszczyźnie. Nadal zajmował się polityką, W latach 1935-1939 był posłem na Sejm. Wydał książkę "Wojna w roku 1920. Wspomnienia i rozważania".
Na emigracji
Tuż przed wybuchem wojny zwrócił się do marszałka Rydza-Śmigłego z prośbą o powołanie do czynnej służby. Prośba nie spotkała się z odzewem. W wojnie 1939 roku nie wziął czynnego udziału. Po kapitulacji przez Rumunię przedostał się do Francji, a po jej upadku do Wielkiej Brytanii. Na emigracji był członkiem Rady Narodowej RP i kanclerzem Kapituły Orderu Virtuti Militari.
Zmarł 9 lipca 1947 roku w Londynie. Zgodnie z jego wolą został pogrzebany w Polsce. Jego szczątki spoczęły na cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie.
Andrzej Kulesza
Radio Maryja with community for over 5 million people in Poland and all over the world.
Radio Maryja with community for over 5 million people in Poland and all over the world.
Nasz Dziennik, 2007-09-16
A few questions politically incorrect...
1. Those who listen to Radio Maryja know that the radio station does not identify with any political party. People from various backgrounds, circles speak on the air, even those who belong to various political societies. Of course you will hear words of critique on the air; their target is not any particular political party and its structures but the morale of specific persons irrespective of their political attachments. This critique is delivered in the spirit of Gospel, that is not just a "sweet story about Jesus", who pats everyone on the head and agrees with everyone, but as an evaluation of human attitudes that Jesus himself conducted, very often very harshly, e.g. when he called King Herod "a fox", and the Pharisees - "grobami pobielanymi". Additionally, it's not Radio Maryja that identifies with a specific political party but it's the liberal media that tries to identify Radio Maryja with some political groups! It is worth noting that various media identified Radio Maryja with different political parties at different times, always simply to discredit the radio station by attaching its name to a chosen political party. This is why mass media attempts to convince the public of the Catholic station's supposed political outlook.
2. The "criticism" of Radio Maryja in the media usually comes down to labeling it as "xenophobic radio" or "voice of hatred". The truth is that the radio station sometimes airs harsh criticism of actions of some groups operating in Poland and outside; the Torun based station never calls for any hatred towards anybody, especially any nations! Additionally, those that speak or are quoted on the air are people from different countries, speaking different languages, who love the truth and are its advocates in the name of true and pure brotherhood and cooperation between the nations. There was a time when a well-known actor publicly declared his surprise when he heard that Radio Maryja is spreading hatred towards other nations. He stated he never heard any such things at Radio Maryja. Nothing less, nothing more. This only leaves a question: when will someone finally present proof to support the allegation that Radio Maryja calls for hatred towards other nations? Or maybe someones will have to face the truth and apologize for distributing slander against the Torun-based radio station?
3. One of the most serious, and at the same time the strangest allegations against Radio Maryja is that it is breaking the unity of Church. Meanwhile Radio Maryja's contribution to uniting worshippers in Poland and around the world is extremely valuable. Unity of Church is not a static value but a reality requiring constant development. Gospel and the word of God, propagating healthy teachings of the Church, participation in sacristy, prayer, caring for the underprivileged, and finally declaration of Christianity that is given not only by clergy but also by laics, are meant to build that unity. Is there any other Polish or international media that spreads Gospel, the Pope's teachings, lectures and speeches of the bishops, katechezy given based on the Catholic Church Katechizm, commentaries and biblical meditation daily? How much more can you contribute to the strengthening of the unity of Church?
4. In all this current medial noise it is often difficult to see the fact that those media that often take great care to promote the unity of Church are those used to propagate atheism. They eagerly allow speaking the members of the clergy that, worried about the good of the worshippers, spread. These clergymen act with good intentions when they try to use any possible newspaper, magazine, radio or television station to propagate Catholicism, without paying any attention to the anti-religious profile of some of these media. It must be remembered that the means never justify the ends - the media as well! Those members of the clergy that appear in magazines, newspapers, radio and television stations that often spread anti-Christian texts cause the disturbances in the Church unity causing confusion amongst the believing mass media recipients. In this way they are authenticating those communicators that are fighting against the Church and the truth of the Gospel. Why is such little attention being paid to the dangers that result from the activities of antagonistic mass media, which misshape the image of the Church and try to divide the believers?
5. Radio Maryja is a public broadcaster; its operation is possible thanks to donations from the listeners that speak on the air. It is a stage that allows Catholics to partake in the evangelism, and with that - in unifying the Church. Thanks to the radio station they have a way to influence the public, political, cultural, and educational activities of Poles in Poland and around the world. Is there a better mean of public communication encouraging Catholics to - according to the teachings of the Church - take responsibility for the political and public life in the name of justice and Christian love?
6. To paraphrase a famous American preacher, Archbishop Fulton John Sheen we ca say that if you want to see what if holiest in the world take a look at what is most persecuted. Radio Maryja is persecuted not because someone spoke unfortunate words on the air, lied to the listeners, or disrespected someone (in laic mass media this is standard practice) but because it is through the radio station that the Gospel is spread around the world. If Radio Maryja and its founders were not a danger to the society of atheists that is trying by all means to make Poland and the world a society of atheists, we would not be persecuted. If the truths spoken on the air had no real value, were not real, good, truthful land faithful, they would not be attacked, falsified, and laughed at. If it wasn't for Radio Maryja, the Polish Church would be virtually helpless and silent, following the example of the traditionally strong Irish Church, whose "evangelical power" and the influence on the daily life are weakening because - as stated by one the lecturers at a seminary academy at Maynooth - they do not have access to media or laic capable of protecting the Church in public. Whose interests lie in weakening or even annihilating Radio Maryja?
Fr Prof. Dr. hab. Ryszard Hajduk CSsR
Nasz Dziennik, 2007-09-16
A few questions politically incorrect...
1. Those who listen to Radio Maryja know that the radio station does not identify with any political party. People from various backgrounds, circles speak on the air, even those who belong to various political societies. Of course you will hear words of critique on the air; their target is not any particular political party and its structures but the morale of specific persons irrespective of their political attachments. This critique is delivered in the spirit of Gospel, that is not just a "sweet story about Jesus", who pats everyone on the head and agrees with everyone, but as an evaluation of human attitudes that Jesus himself conducted, very often very harshly, e.g. when he called King Herod "a fox", and the Pharisees - "grobami pobielanymi". Additionally, it's not Radio Maryja that identifies with a specific political party but it's the liberal media that tries to identify Radio Maryja with some political groups! It is worth noting that various media identified Radio Maryja with different political parties at different times, always simply to discredit the radio station by attaching its name to a chosen political party. This is why mass media attempts to convince the public of the Catholic station's supposed political outlook.
2. The "criticism" of Radio Maryja in the media usually comes down to labeling it as "xenophobic radio" or "voice of hatred". The truth is that the radio station sometimes airs harsh criticism of actions of some groups operating in Poland and outside; the Torun based station never calls for any hatred towards anybody, especially any nations! Additionally, those that speak or are quoted on the air are people from different countries, speaking different languages, who love the truth and are its advocates in the name of true and pure brotherhood and cooperation between the nations. There was a time when a well-known actor publicly declared his surprise when he heard that Radio Maryja is spreading hatred towards other nations. He stated he never heard any such things at Radio Maryja. Nothing less, nothing more. This only leaves a question: when will someone finally present proof to support the allegation that Radio Maryja calls for hatred towards other nations? Or maybe someones will have to face the truth and apologize for distributing slander against the Torun-based radio station?
3. One of the most serious, and at the same time the strangest allegations against Radio Maryja is that it is breaking the unity of Church. Meanwhile Radio Maryja's contribution to uniting worshippers in Poland and around the world is extremely valuable. Unity of Church is not a static value but a reality requiring constant development. Gospel and the word of God, propagating healthy teachings of the Church, participation in sacristy, prayer, caring for the underprivileged, and finally declaration of Christianity that is given not only by clergy but also by laics, are meant to build that unity. Is there any other Polish or international media that spreads Gospel, the Pope's teachings, lectures and speeches of the bishops, katechezy given based on the Catholic Church Katechizm, commentaries and biblical meditation daily? How much more can you contribute to the strengthening of the unity of Church?
4. In all this current medial noise it is often difficult to see the fact that those media that often take great care to promote the unity of Church are those used to propagate atheism. They eagerly allow speaking the members of the clergy that, worried about the good of the worshippers, spread. These clergymen act with good intentions when they try to use any possible newspaper, magazine, radio or television station to propagate Catholicism, without paying any attention to the anti-religious profile of some of these media. It must be remembered that the means never justify the ends - the media as well! Those members of the clergy that appear in magazines, newspapers, radio and television stations that often spread anti-Christian texts cause the disturbances in the Church unity causing confusion amongst the believing mass media recipients. In this way they are authenticating those communicators that are fighting against the Church and the truth of the Gospel. Why is such little attention being paid to the dangers that result from the activities of antagonistic mass media, which misshape the image of the Church and try to divide the believers?
5. Radio Maryja is a public broadcaster; its operation is possible thanks to donations from the listeners that speak on the air. It is a stage that allows Catholics to partake in the evangelism, and with that - in unifying the Church. Thanks to the radio station they have a way to influence the public, political, cultural, and educational activities of Poles in Poland and around the world. Is there a better mean of public communication encouraging Catholics to - according to the teachings of the Church - take responsibility for the political and public life in the name of justice and Christian love?
6. To paraphrase a famous American preacher, Archbishop Fulton John Sheen we ca say that if you want to see what if holiest in the world take a look at what is most persecuted. Radio Maryja is persecuted not because someone spoke unfortunate words on the air, lied to the listeners, or disrespected someone (in laic mass media this is standard practice) but because it is through the radio station that the Gospel is spread around the world. If Radio Maryja and its founders were not a danger to the society of atheists that is trying by all means to make Poland and the world a society of atheists, we would not be persecuted. If the truths spoken on the air had no real value, were not real, good, truthful land faithful, they would not be attacked, falsified, and laughed at. If it wasn't for Radio Maryja, the Polish Church would be virtually helpless and silent, following the example of the traditionally strong Irish Church, whose "evangelical power" and the influence on the daily life are weakening because - as stated by one the lecturers at a seminary academy at Maynooth - they do not have access to media or laic capable of protecting the Church in public. Whose interests lie in weakening or even annihilating Radio Maryja?
Fr Prof. Dr. hab. Ryszard Hajduk CSsR
Subscribe to:
Posts (Atom)